آیینه

به نام خدا
یک روز بهاری بود که با او آشنا شدم، اون روزی که احساس میکردم بدبخترین مرد دنیا هستم.
موقعی که کلی قبلش با همسرم دعوا کرده بودم وتصمیم گرفته بودم که هرگز به خونه برنگردم تا بمیرم.
وقتی توی پارک روی صندلی نشسته بودم آنقدر تو فکر بودم که متوجه اجازه خواستن او نشدم، و بعد مدتی که حس کردم کسی بغل دستم نشسته تعجب زیادی کردم.
آخه این همه صندلی چرا او باید پیش من می نشست؟
ولی صورت مهربان وخندان او مرا وادار کرد که لبخند زورکی بزنم.
او سر صحبت را باز کرد که چه هوای خوبی هست، آدمی در هوای تمیز و خوش بهار هست که عاشق می شود.
از حرف او مسخره ام آمد، با خودم زمزمه کردم، عشق اگه عشق واقعی باشه بهار وخزان نداره.
که او پاسخ داد: چرا داره اگه عشق فقط عادت شده باشه. خزان هم داره.
گویا من حرفم را بلند زمزمه کرده بودم که او به خودش اجازه داد تا نظر بدهد و چه خوب هم شد چون بالاخره کسی صدای من را شنید.
نگاهش کردم وگفتم مثل اینکه شما خیلی خوشبخت هستید درسته حتما یک عشق واقعی دارید مگه نه؟
و او در حالی که دستم را در میان دستانش می گرفت گفت: بله .
وادامه داد که معلومه تو امروز خیلی تنها هستی وخیلی ناراحت، درست میگم؟
من هم گفتم: بله من سالهاست که با همسرم مشکل دارم واو نمیخواهد که کمکی به زندگیش بکند ومن خیلی خسته شدم.
کاش هرگز ازدواج نکرده بودم. او نگاهی زیبا به چشمانم کرد وگفت: می خوای دوباره عاشق شوی، یک عشق واقعی پیدا کنی وبا او زندگی کنی، تا خوشبخت شوی.
از حرفش کمی ترسیدم ودستم را از دستش درآوردم.
خندید وگفت ترسیدی؟
گفتم: بله کمی ترسیدم چون من زن دارم.
گفت: فقط کمی ترسیدی؟ این یعنی که بدت نمی آید درسته؟
حالا خودم هم از هوش او خندم گرفت. درست میگفت بدم نمی آمد که حال همسرم را بگیرم.
پس منتظر شدم او پیشنهاد بدهد واو هم این کار را کرد.
می خواهی اول ببینی که او چطور آدمی هست وچقدر دوستت می دارد، وآیا از همسرت هم بهتر هست یا نه؟
این عالی بود، من میتونستم بدون هیچ اشتباهی انتخاب کنم. پس با جان ودل اجازه دادم او حرفش را بزند.
پس دست در جیبش کرد وآیینه ای درآورد واز من خواست که در آن بنگرم.
من در کمال ناباوری به حرف او گوش دادم ودرآیینه نگریستم، خوب معلوم بود خودم را دیدم.
او لبخند زد اما من مطمئن شدم که او دیوانه ای هست که مرا سر کار گذاشته.
پس خودم را کمی جمع وجور کردم. که گفت: عزیزم بدان در هر ارتباطی حتی ازدواج طرف تو همانی می شود که تو می خواهی، چون عکس العملی را نشان میدهد که نتیجه عمل تو بوده.
تو با هر کس دیگری هم ازدواج کنی زندگیت همانی میشود که الان هست چون تو اینگونه هستی وعوض نشدی. همسر تو در اصل شکل کاملی از خود توست در جسمی دیگر مثل همانی که در آیینه دیدی، شکل خودت.
پس اگر حس میکنی از این همسر راضی نیستی خودت را عوض کن آنطور که دوست داری باشد، بشو. تا وقتی جلوی آیینه وجود او قرار میگیری هر کاری تو میکنی و می خواهی، او هم، همان را انجام دهد.
زندگی آیینه تمام نمای رفتار خود ماست.
حالا من هم بوی بهار را حس میکردم، خواستم پیشقدم شوم ودستش را برای تشکر بفشارم که دیدم، او رفته است.
من هم باید سریع بروم اول از همه همسرم را از خانه پدرش بیاورم وبعد برویم یک آیینه و شمعدان جدید بخریم.
همیشه عاشق باشید، آرزویم این است.